- Jesteś zbyt szlachetny, by móc zrozumieć motywy moich haniebnych działań - wyszeptałam przełykając gorzkie łzy. - Ba! Gdyby nas porównać okazałbyś się ideałem wilka, a ja kim? Zabójczą bestią, która nie cofnie się przed niczym aby wykończyć tych, na których się uwzięła? Taka jest prawda, Nuka. Przyjaźń ze mną jest jak spacer po cienkiej warstwie kry. Pewne jest jedno; to, że kra się załamie, a ty wylądujesz w nurcie chłodnej wody - bezbronny wobec żywiołów, bezsilny. Lepiej zrobisz jeśli mnie zostawisz, a jeśli tego nie zrobisz... - tu głos mi zadrżał, słowa uwięzły w gardle. - ...wtedy gotowa jestem na zawsze pozostać z tobą i towarzyszyć ci jako przyjaciółka. Nie jako ukochana, ale przyjaciółka. Zgoda?... - zakończyłam z westchnieniem swą przemowę i z drżeniem serca oczekiwałam na odpowiedź Nuki.
(Nuka? Przepraszam, że tak krótko...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz