- Poświecę się dla ciebie.
- Jeśli tak uważasz, ale...
- Cii - zatkałam mu usta łapą - zrobię to dla ciebie... "bracie".
- Wiedz, że jesteś mi droższa niż siostra! - przytulił się do mnie przyjacielskim uściskiem.
- Ty mi też. Jesteś jak... - nie umiałam znaleźć słowa. Po prostu wtuliłam się w jego sierść. Tak jakby to był ostatni raz...
Cofnęłam się od niego. Wystartowałam w górę. Łzy spadały w dół. Ja podążałam tam, gdzie miało zmienić się moje przeznaczenie.
Weszłam do sali. Wszyscy bogowie na mnie patrzyli. Ja tylko stanęłam w środku kręgu.
- Po co nas wezwałaś?! - zaczął burzliwe Storm.
- Mamy wiele zadań! - warknął Water.
- Tym bardziej przed wojną! - odezwała się Masa.
- Po to was wezwałam. Nie chcę być boginią! - okrzyki zdziwienia. Pytania padające "dlaczego".
- Nie obchodzi mnie co powiecie! - znów przemówiłam. - Ja muszę to zrobić! Ktoś kto jest mi bliski... Ktoś kto jest mi zbyt drogi jest zagrożony! Wiem co się stanie. Ale jetem pewna. Wolę, żeby to się stało. Wtedy on i wataha będą mieli większe szanse. Mówię o watasze MROCZNYCH! Jeden basior jest mi zbyt bliski. Dlatego rezygnuję.
- Dobrze - rzekła Night. - Wycisz się.
Posłusznie zrobiłam to co kazała. Nagle jakby uderzył mnie piorun. Potem wszystko inne (moce bogów)...
Opadałam z sił. Skończone. Ledwo co ustawałam. Nie miałam żadnych mocy. Upadłam i obudziłam się na polanie. Niebo było zachmurzone. Koło mnie wypalony krąg. To prawda. Byłam bez magii. Moje przeznaczenie się odmieniło.
- Więc jednak to zrobiłaś - powiedział Mork stojący koło mnie. Kompletnie go nie zauważyłam. Wstałam i podeszłam do niego.
-Tak. Dzięki temu, będziesz mógł przeżyć.
- Ale są inni. Gryfy i...
-Proszę, nie mów nic. Poza tym teraz bogowie im nie pomogą. Będą tylko robić to co zawsze. Spoglądać stamtąd - popatrzyłam w chmury.
- Chodź, moja bezmocna - powiedział. Zawiesiłam się jedną łapą na nim, gdyż nie miałam już sił.
Mork???
Niestety, zrobiłam to.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz