niedziela, 1 grudnia 2013

od Aishy - cd. Nuki; do Nuki

"Nie umieraj, zostań, proszę..." Jak przez mgłę słyszałam trwożne okrzyki naokół siebie. Z każdą sekundą traciłam siły, a zmęczone serce wybijało monotonny rytm coraz wolniej, wolniej i wolniej. "Nie, Aisha, nie!!!" Ktoś wyraźnie zwracał się do mnie po imieniu. Ktoś, kogo głos był znajomy. Ktoś... za kogo niemalże oddałam życie. Odemknęłam powieki. 

Nuka.

Stał przerażony i wpatrywał się we mnie szeroko otwartymi ze strachu oczyma. O coś mnie prosił, nie byłam jednak w stanie pojąć o co. Każde słowo, które spływało z jego ust w szaleńczym nurcie wezbranego potoku odbierałam jako uderzenie. Rozróżniałam pośród tej katorgi tylko poszczególne głoski. "A", "i", "s", "h", "a" - tylko tyle pojmowałam z jego gwałtownej mowy, gorąco wymawianych próśb. No właśnie, próśb? Czy on mnie o coś prosił?
Na moment straciłam przytomność, zmęczona i słaba. Podświadomie błagałam wszystkie bóstwa jakie znałam o śmierć, jednak gdzieś wewnątrz mnie nieustająco piszczał cienki głosik.
"Nie umieraj, chcesz żyć. Wmów to sobie, chcesz żyć" - jęczał żałośnie.
Ignorowałam go.
Ja nie chciałam żyć.
Teraz już same oddychanie sprawiało mi niewypowiedziany trud. Nie chciałam tego dłużej ciągnąć. Czemu nie miałabym się poddać?
"Złamiesz serce Severusowi. Incantaso, Hondo, Aragornowi, Asoce, Mike'owi, Destiny i Wiki. Może Merwanowi. Nuce" - kontynuował tajemniczy głos wyliczankę.
"Ale ja chcę umrzeć. Ja chcę umrzeć!" - krzyczała moja dusza. 
Umrzeć...
Na powrót straciłam przytomność.

Niespodziewanie wybudził mnie gorący płyn, którym ktoś widocznie mnie napoił. Ktoś czyli kto? Wrogowie, szpiedzy mrocznych, podstępna Bella, czy Sauron? Nie, Nuka.
Otworzyłam oczy i potoczyłam wzrokiem dookoła. Powoli odzyskiwałam siły. Jakiś wilk trącił mnie nosem.
- Nuka? - szepnęłam. Tak, to był on.
- Żyjesz - odparł radośnie. Chyba naprawdę się z tego powodu cieszył.
- Żyję - kiwnęłam ociężale głową. - Dzięki tobie.
- A ja dzięki tobie - wyszczerzył zęby basior. - Ale teraz chodź jeśli masz dość siły. Na terenie watahy toczą się zacięte walki. Ludzie opanowali nasze terytorium i powinniśmy się spieszyć.
Zerwałam się na równe nogi. Już nie czułam bólu. Wymieniłam szybkie spojrzenie z Nuką i ruszyliśmy bok w bok, ramię w ramię naprzeciw wrogom.

<Nuka? I jak tam u ciebie?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz